by بعد از ۲ سال اقامت تو رُم و امتحان کردن کلی پیتزا فروشی بالاخره بهترین پیتزایی که باید رو پیدا کردم و با اشک شوق تا تونستم پیتزا خوردم.🍕
محض اطلاعتون ۲ نوع پیتزا تو رم هست:
یکی پیتزا قطعهای Pizza al taglio که همینی هست که عکسش رو پایین گذاشتم، پیتزایی که تو سایز بزرگ مستطیلی درست میشه و برشهاش طبق وزنش فروخته میشه.
یکی هم پیتزای دایرهای شکل کلاسیک که pizza tonda بهش میگن و نازکه، با پیتزای ناپولی فرق داره.
شاید خیلی اون پیتزاهای اسلایسی جذاب بنظر نرسن ولی در عین سادگی خیلی خوشمزهن، مثلا تو اون عکسی که گذاشتم همشون از پنیر موتزارلای بوفالو استفاده میکنن که خیلی خاصه و خوشمزهست، اگه دقت کنید خیلی محتوای خاصی ندارن. سادهن و بجز پنیز موتزارلا اینارو دارن: یکیشون مثلا پیازه فقط! یکیشون بادمجون سیب زمینی، یکیشون گوجه و ریحون، یکی دیگهش Prosciutto که ورق ژامبون (ویکیپدیا اینجوری ترجمه میکنه واژه ham رو) دودی شدهست و از گوشت خوک درست میشه.
اون قیمتهایی که خورده قیمت وزن کیلوییشون هست، مثلا کیلویی ۲۱ یورو. اون ۴ پیتزایی که گرفتم کلا شد ۱۸ یورو و ۲ نفر رو کامل سیر میکنه.
یکی از بهترین پیتزا ناپولی های ایتالیا که تو کل دنیا شعبه داره هم چند وقت پیش امتحان کردم.
ادعا میکنه همه چی تولید خودشونه (اکثرا محل تولید جنوب ایتالیاست)، پنیر موتزارلا بوفالو و انواع گوجه پوست کنده شده و سبزیجات و روغن زیتون و خلاصه همه چی. طعمش عجیب واقعا محشر بود.🤤
حالا باز باید برم خود شهر ناپولی امتحان کنم ببینم نزدیک بود به طعم واقعی یا نه.
این مدل پیتزاها معمولا انقدر نازک هستن که خیلیها با چنگال و چاقو تقسیم میکنن و میخورنشون.
گوجه و پنیر موتزارلای بوفالو واقعا خیلی رو طعم تاثیر داره، شاید گوجه خیلی به چشم نیاد ولی همین رستوران از ۱۰ مدل مختلف گوجه له شده تازه بسته به نوع پیتزا استفاده میکنه. اسم رستوران Rosso pomodoro هست، که یعنی «گوجه قرمز»
من خودم هر وقت میرم فروشگاه بجز یه ردیف بزرگ پاستا با یه ردیف بزرگ انواع رب و سس و آبگوجه روبرو میشم که تمومی نداره.
