by چند روز پیش کتابی خوندم در مورد مافیا و خودم تحقیقاتی از روی علاقه تو اینترنت کردم و با یه سزی دوستان به اشتراک گذاشتم، بعد اینکه دیدم دوستان خیلی علاقمند شدن به اطلاعاتی که دادم تصمیم گرفتم یک مطلب کامل در در مورد مافیا های دنیا بنویسم.
مافیا سیسیل بزرگترین مافیای دنیاست و مافیا آمریکا در رتبه دوم بعد از اون قرار داره، که ریشه مافیای آمریکا به سیسیل برمی‌گرده. از گذشته مافیاهای دیگه‌ای نیز وجود داشتن، از جمله ترایادهای چینی Triad، یاکوزای ژاپنی Yakuza، ندارنگتای کالابریایی و کامورای ناپلی.
لغت «مافیا» مخفف دو شعار «مرگ بر فرانسه، زنده باد ایتالیا» و »ماتزینی، دزدی، آتش افروزی و مسموم کردن را مجاز میداند» هست که البته شعار اول ریشه تاریخی در جنگ جهانی داره.
وِندِتا Vendetta ، یا «انتقام» نام یکی از معروف‌ترین فیلم های دنیاست که در اون به «انتقام‌های مافیایی» قبل از دوران فاشیستی پرداخته شده ( V for Vendetta )، انتقام‌هایی که با قصب کردن مزارع شروع میشه و پس از اون با باج‌گیری و دزدی‌های خُرد و به اصطلاح دله‌دزدی ادامه پیدا می‌کنه. اونها بعد از قدرت گرفتن با کارهایی مثل رشوه دادن به سیاستمدارها وارد تجارت و جنایت‌های بزرگ‌تری می‌شند.
«اُمرتا» یا همان قانون سکوت، قانونی در مافیاست که شکستن اون محکوم شدن به مرگ رو در پی داره. این قانونی باعث شده که تا امروز کسی نتونه افرادی شاخصی رو از مافیا محکوم کنن. جزای افرادی که قانون سکوت رو نقض کنند و اعتراف کنند در دادگاه با «لوپرا» ( اسلحه ی دو لول ) داده میشه. در دوره فاشیست، حاکم ایتالیا، برای مقابله با مافیا، هزاران نفر را بدون مدرک زندانی و شکنجه کرد. مافیا هم مدتی برای رد گم کردن، هم رنگ اونها شد و البته در عین حال جهانی شدنش رو شروع کرد.
یکی از دلایلی که متفقین تونستن به راحتی سیسیل رو اشغال کنن کمک‌های مافیا بود، البته قرار مبنی بر این بود که سیسیل به یکی از استان‌های آمریکا! تبدیل شه که این اتفاق نیافتاد. در طی جنگ جهانی ایتالیا دچار ویرانی‌های زیادی شده بود، در همین زمان مافیا به همراه سرمایه داران با ساختن شهرک‌ها و صدور مجوزهای غیر قانونی برای خودش درآمدزایی میلیاردی کرد.
تا قبل از دهه ۷۰ میلادی مافیا از مواد مخدر نفرت داشت، مثل صحنه‌ای تو فیلم معروف «پدرخوانده» که «دن کورلئونه» گفته بود «مواد مخدر نه!»، اما بعد از مدتی با رکود بازار و با توجه به سود این تجارت عده‌ای از مافیا به قاچاق کردن مواد مخدر به فرانسه رو آوردند که بعدها به همین دلیل بین مافیا جنگ شروع شد.
جالبه بدونید «دن کرلئونه» شخصیت حقیقی بوده و چنین خانواده مافیایی در سیسیل و آمریکا وجود داشتن، اما قدرتمندترین خانواده نبودن. تو دهه ۷۰ قاچاقچی‌های مافیا تو ایتالیا هر کیلو مورفین رو به قیمت ۲۰۰۰ دلار می‌خریدن و بعد از انتقالش به میلان به قیمت هرکیلو ۱۲۰۰۰ دلار می‌فروختند! مافیا چند آزمایشگاه بزرگ برای تولید هروئین راه‌اندازی کرد و بعد به جای مورفین با قیمت هرکیلو ۱۲۰۰۰ دلار، هروئین رو به قیمت ۱۲۰۰۰۰دلار وارد بازار کردن و همون رو تو آمریکا به قیمت ۲۳۰۰۰۰ دلار فروختن! مافیای دهه ۸۰ یک سوم نیاز هروئین آمریکا راواز طریق مافیای نیویورک وارد بازار میکرد که این کار براشون سودی در حدود ۶۰۰ میلیون دلار داشت. تو دهه ۹۰ میلادی دولت ایتالیا تمامی مامورانش رو برای دستگیری مافیا به کار گرفت، تو مدت ۳ سال بیشتر از ۲۰ تَن از جمله نخست وزیر ایتالیا ترور شدند، نهایتاً سال ۹۳ «سالواتوره ( توتو ) رینا» سرکرده ی مافیا دستگیر و کشته شد. اما بعد از اون مافیای جهانی قوی‌تر از قبل شروع به کار کرد.
مافیای ایتالیا قبل از کشتن هر کس به اون اخطار میداد! که در اصل نوعی فرصت دادن برای خودکشی بوده. هیچ کدوم از افرادی که علیه مافیا شهادت دادند زنده نموندن.
شغل مافیای چین قاچاق انسان‌های بی پول به آمریکا به بهای ۱۰ سال کار برای اونها بوده. مافیای چین تنها هفت گنگ شناخته شده تو آمریکا داره. بیشترین درآمد ترایاد های چینی از قاچاق انسان به آمریکا و کانادا بوده که فقط سال ۱۹۹۳ از هر نفر مبلغ ۳۰هزار دلار می‌گرفتند،کارهای دیگه‌ای هم مثل صدور پاسپورت و ویزا و عابربانک های جعلی هم البته انجام می‌دادن.
رسم یاکوزا، مافیای ژاپن، خالکوبی کردن تمام بدنه، یاکوزاها اگر تو ماموریتشون شکست بخورن خودکشی میکنن یا یکی از انگشتاشون رو قطع میکنن. یاکوزا همون سامورایی های بازنشسته‌ند که به شکل مافیا شروع به کار کردند، تو جنگ جهانی مقابل آمریکا بودن ولی بعد از زمان اشغال ژاپن تا الان اغلب ضد کمونیست هستن.
بزرگ ترین گانگستر جهان «پابلو اسکوبار» ملقب به سلطان کوکائین که در کتاب «گزارش یک گروگانگیری» هم ازش یاد شده، هزار آدمکش حرفه‌ای داشت و تو دوران فعالیتش خیلی تلاش شد برای گرفتنش که تو سریال Narcos می‌تونید ببینید، مخصوصاً از CIA آمریکا خیلی دنبالش بود چون واردات مواد مخدر از کلمبیا به آمریکا به واسطه حضور اسکوبار تو کلمبیا زیاد شده بود.
طی یک گروگانگیری اسکوبار و دولت کلمبیا توافق کردن که با شرط حفاظت از خودش و افرادش و عدم تحویل اونها به دولت آمریکا، خودشون رو تسلیم دولت کلمبیا کنن. اونها وارد زندان اختصاصی که دولت برای اسکوبار و افرادش ترتیب داده بود شدن، بعد از یک سال وقتی می‌خواستن انتقالبشن اسکوبار احساس کرد که جونش در خطره و با رشوه دادن به نگهبان‌ها و کمک افرادش فرار کرد، بعدش حین مکالمه تلفنی با پسرش پلیس تونست ردیابیش کنه و طی یک حمله، پابلو اسکوبار سال ۱۹۹۳ در حال فرار روی پشت بوم یکی از ساختمان‌های شهر مدلین کشته شد.
مافیای جهانی بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی به جای ذخیره کردن پول‌هاش تو بانک ها، شروع به سرمایه گذاری تو مشاغلی مثل رستوران‌ها، فروشگاه‌های بزرگ و … کرد.
پراگ که زمانی پایگاه روشن فکر‌های دنیا بود، بعد از انقلاب ۸۹ تبدیل به مرکز قاچاق مواد شد، بیشتر معتادها تو اروپا وابسته به پراگ هستند، رومانی‌ها و بلغاری‌ها رو که بیشتر به اسم کُلی شناخته شدن علاقه شدیدی به دزدی دارند. وقتی که به پراگ اومدن نصف ماشین‌های شهر دزدیده شد! پلیس هم با اینکه می‌دونست دزدها کی هستن ولی وقت کافی برای رسیدگی بهشون نداشت.
چکسلواکی و اُکراین که مهمترین تولید کننده‌های سلاح‌های قاچاقی هستن، بیشتر معاملاتشون تو پراگ صورت می‌گیره. تو فیلم Lord of war با بازی نیکولاس کیج قاچاق و فروش سلاح به کشورهای آفریقایی و اسرائیل کامل نشون داده شد.
امور خیلی از فاحشه های روسی زیر نظر سازمان روسی «بُیویکی» که متشکل از بازمانده سربازای جنگ افغانستان هستن اداره میشه، همینطور صادر شدن فاحشه‌ها به مابقی کشورها هم تحت نظر این سازمان صورت می‌گیره.
در مورد قدرتمندی مافیای روسیه میشه به قضیه سال ۱۹۹۳ اشاره کرد، وقتی مبلغی حدود ۱۲ میلیارد دلار تو سیستم بانکی روسیه گم شد و کسی هم نتونست پیداش کنه. کم و بیش از این اتفاق‌ها میفته.
سیلویو برلوسکونی نخست وزیر ایتالیا هم از سرکرده‌های مافیاست، اما مدرکی برای اثبات این قضیه وجود نداره. مردم ایتالیا با آگاهی به این مسئله در مخالفت باهاش اعتراض و تظاهرات میکنن. در جریان محاکمه یکی از مافیای بزرگ ایتالیا، برلوسکونی که برای تغییر رای دادگاه تلاش میکرد با تظاهرات گسترده ی مردم مواجه شد و تلاشش بی ثمر موند. حتی تصمیم مافیا برای کشتن برلوسکونی تو رسانه ها اعلام شد ولی در نهایت از این کار منصرف شدن. برلوسکونی به شخصه اعلام کرده که در ۲۵۰۰ جلسه ی دادگاه حاضر شده و مبلغی بالغ بر ۳۰۰میلیون دلار برای این پرونده‌ها هزینه کرده، افراد زیادی هم در جریان پرونده‌های غیر اخلاقی‌اش هستن.
نقل قول از ویکی پدیا :
مافیا (به ایتالیایی: Mafia) یا کوزانوسترا (Cosa Nostra) انجمن مخفی خلافکاران سیسیل بود. این گروه در اواسط قرن ۱۹ میلادی به دلیل بی اعتمادی مردم به حکومت و سیستم قانونی و وابستگی مردم به افراد محلی قدرتمند در سیسیل بوجود آمد و بعدها در شرق ایالات متحده آمریکا و استرالیا گسترش یافت.معروف‌ترین نمونه مافیا پنج خانواده‌های تبهکار در شهر نیویورک میباشد.تمام فعالیتهای مافیا برای پول سازی است.
مافیا از مجموعه‌هایی که به عنوان خانواده شناخته میشود تشکیل میشود که هر خانواده یک روستا، یک شهر، یا یک منطقه را رهبری می‌کند.ساختار این خانواده‌ها مانند یک درخت میباشد و معمولاً توسط فردی که «پدرخوانده» یا دن یا باس نامیده میشود، هدایت میشود.
در کنار رئیس معمولاً یک مشاور (Con sigliere) هم وجود دارد که در گرفتن تصمیمات به رئیس کمک می‌کند.
درپایین مقام رئیس، معاون او (under boss) قرار دارد . معاون رئیس در مرتبهٔ دوم از لحاظ فرماندهی قرار می‌گیرد، اگر چه میزان قدرتی که او در اختیار دارد، نسبت به رئیس کم تر است.
یایین تر از معاون رئیس چندین capo وجود دارد.هر capo محدوده‌ای از قلمرو خانواده را در اختیار دارد.capoها باید بسیار قدرتمند باشند تا قدرت خانواده حفظ شود.هر capo تعداد زیادی سرباز را برای انجام عملیاتهای مختلف رهبری می‌کند.
و در نهایت سربازان (Soldiers).سرباز پایین‌ترین جایگاه را در درون خانواده دارند و معمولاً کارهای جنایی و خطرناک را برای خانواده انجام می‌دهند.
ده فرمان که توسط خانواده‌های مافیایی رعایت می‌شدند عبارتند از:
– هیچکس نمی‌تواند خود را مستقیماً به دوستان نشان بدهد. باید شخص ثالثی واسطه این کار شود.
– به زن دوستتان نگاه نکنید.
– با پلیس دیده نشوید.
– زیاد به بارها و کلوپ‌ها نروید.
– همواره در دسترس بودن یک وظیفه‌است حتی اگر همسرتان در حال وضع حمل است.
– به قرارهای ملاقات احترام بگذارید.
– با همسرتان همواره با احترام برخورد کنید.
– وقتی سوالی پرسیده میشود حتماً حقیقت را بگویید.
– ثروت اگر متعلق به خانواده دیگریست به آن چشم ندوزید.
– این افراد نمی‌توانند عضو کوزانوسترا شوند: کلیه کسانی که خویشاوندی نزدیک در تشکیلات پلیس دارند، کلیه کسانی که خویشاوندی خائن در خانواده دارند، کلیه کسانی که بدرفتاری میکنند و به ارزش‌های اخلاقی پای‌بند نیستند.
این ۱۰ قانون زمانی افشا شد که یکی از اعضای بزرگ مافیا به نام Mr Lo Piccolo دستگیر شد. لیستی از فیلم‌های معروف مافیایی رو اینجا می‌تونید ببینید، معروف‌ترین فیلم مافیایی هم پدر خوانده هست.
منابع :
سعی کردم بصورت مختصر و مفید در این مورد بنویسم،ولی اگر مطلب مهمی هست که جا گذاشتم و شما از اون اطلاع دارید ممنون میشم در قسمت نظرات بنویسید که همه بهره ببرند. :)
بابک حبیبی
جالب بود. دستت درد نکنه :)
مرسی از همه لطف دارید دوستان :)
من هیچی از مافیا نمیدونستم ولی خیلی علاقه داشتم که بدونم
مرسی بابک شدیدن مفید بود : ) :* خسته نباشی
یاغی جان بازم مثه همیشه ، گل کاشتی ، عالـــــــــــــــــــــی بود
قاچاقچی ها کارهشون حرف نه ره
اینا بیشتر هروئین – کوکائین و حشیش قاچاق میکنند
مختصر و فوق العاده مفید
ایتسومو آریگاتتو
خیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییلی عالی بود.سوگگههههههههههه.
ممنون.بسسسسسسسسسسسسی.
سلام اگه امکانش هست چندتا کتاب خوب در مورد مافیا معرفی کن باید برم سرکلاس در موردش کنفرانس بدم
سلام
متاسفانه من کتاب فارسی جز اونی که میدونستم منبع دیگه ای خبر ندارم
بیشتر منابع آزاد تو اینترنتِ
سلام عزیزم مطالب بیشتری یاد گرفتم. ممنون
مافیای جهانی مواد مخدر و بانکها
والنتین کاتاسونوف
(Valentin Katasonov)
پروفسور، دکتر علوم اقتصاد، مدیر مرکز پژوهشهای اقتصادی روسیه
بنام «سرگئی فیودورویچ شاراپوف»
http://www.fondsk.ru/news/2012/10/05/kto-upravljaet-vsemirnoj-narkomafiej-ii-16912.html
ترجمه: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2013/03/22/
۲ فروردین- حمل ۱٣۹۲
موضوع مواد مخدر یکی از بحثهای داغ رسانه های جمعی امروز است. شرکت بانکها در «شستن» پولهای «کثیف» فروشندگان مواد مخدر و حق العمل کاریهای حاصل از آن، یکی از جنبه های بسیار مورد بحث مسئله است.
بانکها و تجارت مواد مخدر- نه شرکای ساده، بلکه یک کل واحد
«گاردین» (انگلیس) اخیرا مقاله ای تحت عنوان تقریبا بمعنی «بانکهای جهانی بمثابه خدمه مالی کارتلهای مواد مخدر» چاپ کرد. مقاله بسیار جالب توجهی بود و اطلاعات خیلی خوبی بدست می داد، ولی خود عنوان مقاله، به عقیده من، یک «خمیدگی» در محتوی خود داشت: در اتحادیه تاجران مواد مخدر و بانکداران، دومی ها نقش تابع، منفعل بازی می کنند.
با چنین برداشتی از مناسبات تجارت مواد مخدر و بانکها معمولا نتیجه گیری می شود، که بانکها واقعا هم در «شستن» پولهای «کثیف» مقصرند، آنها همدستان هستند، اما نه بعنوان شرکای اصلی در تجارت «کثیف». همه دولتها در مبارزه با اپیدمی شایع کردن طاعون اعتیاد بمواد مخدر نیروی اصلی را در جهت مبارزه با قاچاق مواد مخدر صرف می کنند، اما مبارزه برعلیه بانکها، یعنی علیه همدستان آنها، فقط بر مبنای اصول «باقیمانده» صورت می پذیرد.
واقعا هم در زندگی واقعی چنین اتفاق می افتد. مافیای مواد مخدر در مرکز توجه همه دولتها و سازمانهای بین المللی قرار می گیرد. از عنوان مافیای مواد مخدر، عادتا مفهوم گروههای جنایتکاران سازمانیافته ای درک می شود که با تولید، پردازش، نگهداری، حمل و نقل، عمده و خرده فروشی مواد مخدر مشغول می شوند. چنین گروههایی را اغلب کارتلهای مواد مخدر می نامند. دولتها پولهای افسانه ای برای مبارزه با کارتلهای مواد مخدر صرف می کنند. در سال ۱۹۷۲، زمانیکه رئیس جمهور ریچارد نیکسون علیه مواد مخدر اعلان جنگ نمود، دقیقا ۱۱۰ میلیون دلار از بودجه فدرال برای همین منظور صرف شد. دولت باراک اوباما نیز در سال مالی ۲۰۱۳ برای اجرای برنامه مبارزه با مواد مخدر ۲۶ میلیارد دلارعلاوه بر میلیاردها دلار تخصیصی دولتهای ایالتهای جداگانه برای تحقق برنامه مورد نظر تقاضا کرده است، که تنها این، افزایش ۱ و ۶ دهم درصدی را نسبت به بودجه تخصیصی سال قبل نشان می دهد. رمزگشائی جزئیات بودجه های تخصیصی نشان می دهد، که بانکها در این برنامه ها، به پشت صحنه می روند. قابل درک است که ارگانهای نظارت بانکی، پیش از همه، بانک فدرال رزرو آمریکا بعنوان یک شرکت خصوصی خارج از ترکیب ارگانهای اجرائی دولت آمریکا، می بایست به مبارزه با «شستشوی» پولهای «کثیف» حاصل از قاچاق مواد مخدر مشغول می شد.
در نتیجه چنین «خمیدگی»ها، تصویر دیگری در برابر چشمان ما پدیدار می شود. طبق اظهارات ژنرال ویکتور ایوانوف، مدیر آژانس فدرال نظارت بر قاچاق مواد مخدر فدراسیون روسیه، خدمات دولتی مبارزه با قاچاق غیرقانونی مواد مخدر در جهان بطور متوسط ۱۰- ۱۵ درصد مواد مخدر عرضه شده به بازار را مصادره می کنند. در عین حال، بیش از نیم درصد(۵/۰ ٪) از حجم کل پول در گردش حاصل از تجارت مواد مخدر («پول مخدر») در جهان مصادره نمی شود.
روند همپیوندی سرمایه های کلان بانکی با مافیای مواد مخدر به مفهوم سنتی آن («کارتل مواد مخدر»، «سندیکاهای مواد مخدر») که از مدتها پیش شروع شده بود، امروز به پایان رسیده است. کشیدن مرز بین بانکهای جهانی و کارتلهای مواد مخدر، دیگر ممکن نیست. همچنین، تعیین مرز بین پولهای «کثیف» و «تمیز» غیرممکن است. منبع بخش قابل ملاحظه ای از پولهای باصطلاح شخصی نیز مواد مخدر میباشد. اتحاد متشکل از بانکها و کارتلهای مواد مخدر را دقیقا می توان «مافیای مخدری بانکی» یا «کسب و کار مخدری بانکی» نامید. اتحاد فراملیتی جدید، امکانات واقعا نامحدود تأثیرگذاری بر همه جوانب زندگی جامعه معاصر- بر اقتصاد (صنایع، کشاورزی، بخشهای دیگر اقتصاد واقعی و خدمات)، علوم، تحصیل، فرهنگ، سیاست داخلی و خارجی بدست آورده است. مدل ساختار اجتماعی اکثریت کشورهای جهان، در واقع، مرحله ناشناخته رشد سرمایه داری، بعبارت دقیق تر، رشد سرمایه داری مخدری بانکی بحساب می آید.
سلسله مراتب مافیای مواد مخدر مدرن
مافیای مواد مخدر در مفهوم وسیع کلمه دارای سه سطح می باشد.
سطح اول (پائینی)- گروههایی که که در ابتدا و و انتهای زنجیره حرکت مواد مخدر قرار دارند:
آ) گروههائی که به کار سازماندهی تولید(کاشت و پردازش اولیه) مواد مخدر و خرید آنها از تولید کنندگان مشغول می شوند؛
ب) گروههائی که به کار رساندن مواد مخدر به مصرف کننده نهائی (خرده فروشی) مشغول می شوند.
سطح دوم (وسطی)- گروههائی هستند که با مقادیر کلان مواد مخدر سر و کار دارند. آنها با پردازش نهائی، بسته بندی، نگهداری، حمل و نقل (از جمله فرامرزی) و عمده فروشی مواد مخدر مشغول می شوند. دقیقا گروههای این سطح را کارتلها و سندیکاهای مواد مخدر و مدیران آنها را سلاطین مواد مخدر می نامند.
کارتل مواد مخدر چیست؟ م. گلنی (M. Gelnny)، کارشناس جنایات سازمانیافته می نویسد: «کارتل، یعنی شرکت مرکزی، مرکز تجمع گروههای مافیائی کوچک و بزرگ، که به این یا آن شکل در این عرصه سهیم اند… برخلاف تصور عمومی از کارتل، این کارتلها بشدت غیرمتمرکز هستند».
در سده گذشته بزرگترین کارتلهای مواد مخدر در کلمبیا مستقر بودند. مشهورترین آنها، کارتلهای کالی و مدلینی (بنام شهرهای کلمبیا) بودند. برای درک ابعاد فعالیت کارتلهای مواد مخدر، اطلاعات مربوط به کارتل کالی در سالهای ۱۹۹۰ را که در زمان خود بوسیله اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا تهیه کرده، یادآوری می کنیم: «درآمد سالانه مافیای کالی ۴ تا ۸ میلیارد دلار برآورد می شود؛ این تشکیلات بمثابه کار و کسب خوب سازمانیافته مدیریت می شود، که در آن، سران مافیای کالی برای کلمبیا و آمریکا… تصمیم می گیرند. آنها مؤسسات بین المللی خود را بواسطه سیسم پیچیده تلفنها، دورنویسها(فاکسها)، پیامگیرها و کامپیوترها، اداره می کنند، شبکه اطلاعاتی خاص خود را دارند، که می تواند با سازمانهای اطلاعاتی اکثریت کشورهای رشد یافته رقابت نماید. سلاطین مواد مخدر کالی، کنترل فرودگاه شهر کالی را در اختیار دارند و شرکت تاکسیرانی و تلفنی دارد. آنها می دانند، که چه کسی به کالی آمد و چه کسی از کالی رفت، چه کسی با پلیس صحبت کرد و چه کسی با نهادهای امنیتی آمریکا همکاری کرد».
توجه به این نکته لازم است، که نام گروه تاجران مواد مخدر «کارتلهای مواد مخدر» (از همان نوع که در کالی مستقر است) کاملا دقیق نیست. اصطلاح «کارتل مواد مخدر» اساسا با قراردادی که بین چند گروه بسته می شود، تعیین می گردد. توافقنامه ها، پیش از همه به تقسیم بازار مصرف «کالا» مربوط می شود. همان گروههای کلمبیائی هم در باره تقسیم بازار ماری جوآنا و کوکائین در ایالات متحده آمریکا با هم به توافق رسیدند. گروه بندی کالی، بطور خاص، طبق این توافقنامه، بازار نیویورک را در اختیار دارد.
گروههای تاجران مواد مخدر از نوع کارتلهای کالی و مدلینی را سندیکاهای مواد مخدر نامیدن صحیح تر است. سندیکا در ادبیات اقتصادی و حقوقی بمثابه اتحاد مؤسسات ظاهرا مستقل دارای فعالیت بازاریابی مشترک تعریف می شود. گروههایی در کلمبیا، مکزیک، افغانستان، کشورهای «مثلث طلائی»، آفریقای جنوبی و سایر کشورها فعالیت می کنند، که تولید و پردازش مواد مخدر را سازمان می دهند. آنها «کالای» تولیده شده را به دفتر مشترک تحویل می دهند و دفتر نیز «کالا» را بشکل عمده عرضه می کند. شکل سنتی سندیکا در مقابل چشم ماست. اما چند سندیکا برای ایجاد بازار مصرف معاهده کارتلی امضاء می کنند. هر کشور بزرگ (آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه و غیره)، در واقع، یک بازار بزرگ مواد مخدر است که آن را چند سندیکا که بر سر تقسیم بازار توافق کرده اند، اداره می کنند. «سر» سندیکا در کشور مصرف کننده، «دُم» آن در کشور تولید کننده «کالا» مستقر است. رهبران اصلی سندیکای مواد مخدر افغانستان را مثلا، باید در هزاران کیلومتر دورتر از مزارع تریاک افغانستان، در ترکیه، در کشورهای اروپائی و آمریکا جستجو کرد. عملا همه سندیکاهای مواد مخدر، سازمانهای فراملی هستند.
امروز مرکز و مسیر قاچاق مواد مخدر در مقایسه با سده گذشته بشدت تغییر کرده است. گروههای مافیای مواد مخدر مکزیک (کوکائین) و افغانستان (تریاک و هروئین) در سده بیست و یکم به جایگاه نخست ارتقاء یافته اند. هر چند هم این گروهها توافقنامه تقسیم بازار مصرف امضاء می کنند، ولی همان توافقنامه ها مرتبا نادیده گرفته می شوند. مبارزه برای تقسیم مجدد بازار آغاز می گردد، که به جنگ واقعی فرامی روید.
سطح سوم (فوقانی)- گروههائی هستند که با «کالا» مستقیما تماس ندارند. نهادهای اصلی تشکیل دهنده مجموعه سطح سوم (فوقانی) تشکیلات مافیای معاصر مواد مخدر، عبارتند از بانکها، سازمانهای امنیتی، رسانه های جمعی. همه آنها از وضعیت حقوقی برخوردارند. در باره بانکها و سازمانهای امنیتی ذیلا سخن خواهد رفت. علاوه بر آنها، نمایندگانی از قوای مقننه و قضائیه، تعدادی از مقامات بخشهای کلیدی قوه مجریه جزو سطح سوم مافیای مواد مخدر هستند. این نهادها و افراد بافت محکم یک شبکه را تشکیل می دهند و با خروج آن از محدوده مرزهای ملی، شبکه جهانی شکل می گیرد. تشکیل شبکه جهانی مافیای مواد مخدر به روند لیبرالیزه کردن (آزادسازی) جهانی نقل و انتقال کالاها، انسانها، سرمایه ها، اطلاعات که از سه- چهار دهه پیش آغاز شده و از نیمه دوم سالهای ۹۰ جهانی سازی نامیدند، کمک نمود. مافیای مواد مخدر را در واقع می توان بمثابه یک شرکت جهانی مواد مخدر تعریف کرد که در بسیاری از کشورهای جهان شعبه و نمایندگی دارد.
مافیای جهانی مواد مخدر را چه کسی رهبری می کند؟
مافیای جهانی مواد مخدر دارای سه سطح سلسله مراتبی می باشد. در سطح سوم- سطح فوقانی، برای انجام وظایف استراتژیک زیر تصمیم گرفته می شود:
آ)- «شستشوی» پولهای نقد حاصل از فروش «کالا»؛
ب)- انتقال درآمدهای حاصل از فروش «کالا» به بخشهای مختلف اقتصاد؛
ج)- تأمین «پوشش» برای عملیات جاری مافیای مواد مخدر در سطح اول و بویژه در سطح دوم؛
د)- فراهم کردن شرایط مساعد برای توسعه تجارت مواد مخدر در کشورهای مختلف.
مافیای جهانی مواد مخدر : اهداف استرتژیک و صاحبان واقعی آن
بررسی روشهای انجام وظایف اول و دوم ادامه خواهد داشت. اما آنچه که به وظیفه سوم مربوط می شود (تأمین «پوشش» برای عملیات مافیای مواد مخدر)، این است که برای انچام آن، روشهائی مانند:
ــ دادن رشوه به مقامات دولتی (پلیس، سازمانهای مبارزه با قاچاق غیرقانونی مواد مخدر، خدمات گمرکی و مرزبانی و امثال آنها) که باید با مافیای مواد مخدر مبارزه کنند؛
ــ رسوخ دادن جاسوسان خود در ارگانهای ذیربط دولتی؛
ــ عرضه سلاح بواسطه کارتلهای مواد مخدر (به کمک گروههای وابسته به سطح دوم) و غیره.
در چهارچوب وظیفه سوم (ج) همچنین می توانند اقداماتی برای ممانعت از ورود رقبای جدید به بازار عمده فروشی بعمل آورند. بعقیده کارشناسان، ارگانهای دولتی در وهله اول «کالا»ی گروههای جدید را که قصد ورود به بازار دارند، کشف و ضبط می کنند. بازار عمده فروشی یک انحصار چند جانبه است، که ورود اعضای جدید به آن ممنوع و یا بسیار دشوار است.
وظیفه چهارم (د) طیف بسیار گسترده ای از اقدامات را در نظر دارد:
ــ اعمال نفوذ برای تصویب قوانینی که قاچاق مواد مخدر (تا قانونی کردن استعمال مواد مخدر) را تسهیل می کنند؛
ــ تبلیغ مواد مخدر از طریق رسانه های جمعی؛
ــ لغو هر گونه محدودیت بر حمل و نقل بارها، پول و انسان در بین کشورها(تحت پوشش لیبرالیزه کردن تجارت بین المللی و گردش سرمایه)؛
ــ تشویق تشکیل مراکز پیرامونی(بمنظور شستن پولهای حاصل از مواد مخدر)؛
ــ سازماندهی فشارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی علیه کشورهائی که در جهت ساماندهی مبارزه مؤثر با قاچاق مواد مخدر سعی می کنند (چنین فشارهایی اغلب تحت پوشش «مبارزه با تروریسم» صورت می گیرد) و الی آخر.
حمله ارتش ناتو به افغانستان در سال ۲۰۰۱، آشکارترین نمونه حل مسائل مربوط به فراهم ساختن شرایط مساعد برای گسترش قاچاق مواد مخدر در کشورهای مختلف تحت پوشش «مبارزه با تروریسم بین المللی»، اما در واقع ، برای سازماندهی تولید انبوه مواد مخدر (تریاک، هیروئین) شمرده می شود. اگر چه جنبش طالبان کشت خشخاش در اراضی کشور را تا حدود قابل ملاحظه ای کاهش داده بود، ولی ببرکت حضور ارتشهای اشغالگر در افغانستان، تولید مواد مخدر در این کشور دهها برابر افزایش یافت و به بزرگترین تولید کننده هروئین در جهان تبدیل گردید…برخی کارشناسان حتی عقیده دارند، که «حادثه تروریستی» ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ قبل از هر چیز، بمنظور دادن «چراغ سبز» برای گسترش سریع قاچاق مواد مخدر در سراسر جهان تحت پوشش نیروهای مسلح ائتلاف غربی طبق برنامه قبلی اتفاق افتاد.
ایران یکی از کشورهائی است که امروز با پخش مواد مخدر بطور جدی مبارزه می کند. این کشور نه تنها از پخش مواد مخدر در داخل ممانعت بعمل می آورد، حتی با قاچاق آن از افغانستان به دیگر کشورهای آسیا و اروپا نیز که از اراضی ایران عبور داده می شود، فعالانه مبارزه می کند. البته این تنها دلیلی نیست، که آمریکابخاطر آن به فضای تنش در اطراف ایران دامن می زند.
***
سطح سوم مافیای جهانی مواد مخدر شبکه مسطح سازمان بحساب نمی آید. این سطح تحت سرپرستی گروه بسیار کوچک انسانها اداره می شود. آنها را الیگارشی جهانی میتوان نامید. اما جان کلمن، یکی از محققان نامدار مافیای جهانی مواد مخدر، آنها را بطور شرطی «کمیته سیصد» می نامد، که خانمهای تاجدار، بانکداران، مقامات دولتی و کنشگران سیاسی- «برگزیده برگزیدگان»- در این کمیته عصویت دارند.
او می نویسد: «تجارت مواد مخدر، بویژه توزیع هروئین، از کلمبیا تا میامی، از «مثلث طلائی» تا «هلال طلائی»، از هنگ کنک تا نیویورک، از بوگاتا تا فرانکفورت یک تجارت یزرگ است و بطور کامل، از بالا تا پائین، بوسیله چند خانواده «مصون» در جهان کنترل می شود و از هر یک از این خانواده ها، حداقل یک نفر عضو کمیته ۳۰۰ می باشد. تجارت مواد مخدر یک تجارت خرد در سر کوچه نیست. این تجارت با پولهای کلان و از سوی کارشناسان بزرگ بخاطر آنکه راه آن هموار و بی مانع است، راه اندازی شده و بکمک مکانیزم تحت کنترل کمیته ۳۰۰ بطور کامل تضمین گردیده است». شرایط کار بلاوقفه مکانیزم فوق الذکر عبارت از آن است که مافیای مواد مخدر حامیانی در رده های بالائی حاکمیتهای همه کشورهای جهان دارد. این یک امپراطوری است که به تجارت هروئین و کوکائین مشغول است؛ در هر کشوری آن را همواره بواسطه فوقانی ترین بخش حاکمیت اداره می کنند». اگر چه بزرگترین بانکها، شرکتهای بیمه، کمپانی های نفتی و دیگر شرکتها، خانه های بازرگانی و مؤسسات دیگر به اعضای کمیته ۳۰۰ تعلق دارند یا بواسطه آنها کنترل می شوند، اما کمپانی جهانی مواد مخدر دارائی اصلی آنها بحساب می آید؛ «عملا این بزرگترین شرکت مستقل در جهان، امروز بر تمام شرکتهای دیگر برتری دارد». این شرکت مواد مخدر در قرن هیحدهم بنا نهاده شد و تا امروز به موجودیت خود ادامه ی دهد.
تجارت مواد مخدر شرایط حل مسائل زیر را برای «کمیته ۳۰۰» فراهم می آورد:
۱ــ دریافت پولهائی که بعنوان رشوه به سیاستمداران، مقامات دولتی، نظامی، نمایندگان رسانه های جمعی، و افراد «لازم» دیگر داده می شود؛
۲ــ مدیریت مؤثر شعور و رفتار مردم با کمک مواد مخدر؛
۳ــ کاهش جمعیت جهان تا میزان مورد نظر.
بار دیگر تأکید می کنم، که بانکها نهادهای کلیدی سطح سوم هستند و صاحبان بزرگترین های آنها در «کمیته ۳۰۰» بدنام عضویت دارند.
از تاریخ ادغام بانکها و کارتلهای مواد مخدر
ادغام بانکها و گروههای مشغول به تجارت مواد مخدر، از مدتها پیش، از تقریبا چهار صد سال قبل آغاز شد. این، اتحاد کمپانی هند شرقی با اولین بانکهای انگلیس، مثل بانک انگلیس، بانک بارینگز و بعدها، بانک ن. روچیلد (ناتان مایر) لندن و دیگر بانکها در انگلستان بود، که با جواز سلطنتی به تجارت تریاک در هندوستان و سایر مستعمرات بریتانیا مشغول می شد.
جنگ جهانی دوم به اندازه کافی امکانات مافیای مواد مخدر را پیچیده کرد. نظام استعماری انگلیس در اواسط قرن بیستم از هم پاشید، فعالیت جنبشهای رهائی بخش ملی در کشورهای جهان «سوم» شدت گرفت و وضعیت موجود تجارت جهانی مواد مخدر را بهم زد. در چین سوسیالیستی ضربه سختی به تجارت مواد مخدر (که از دویست سال قبل تا آن وقت در آنجا رونق یافته بود)، وارد آمد. در مبادلات اقتصادی و مالی بین کشورها موانع جدی که از زمان بحران اقتصادی و رکود سالهای ۱۹۳۰ بوجود آمده بود، بجای خود باقی ماند. در نهایت، کشورهای اردوگاه سوسیالیستی اعتیاد به مواد مخدر را در اراضی خود عملا ریشه کن ساختند.
و اما، مافیای مواد مخدر در نیم کره غربی (آمریکای شمالی و جنوبی) متحمل تلفات محسوسی نشد. در آنجا بانکها برای «شستن» پولهای حاصل از دادوستد مواد مخدر فعالانه «خدمات» ارائه دادند. مثلا، در سال ۱۹۵۰ واقعیات مربوط به شرکت مستقیم بانکهای آمریکائی مورگانها («مورگان گارانتی تراست») و راکفلرها («بانک چیس مانهتن») در شستن پولهای بزرگترین سندیکای مواد مخدر مراکز کالی و مدلینی علنی گردید. همراه با آن، نظام بانکی در مجموع حتی در نیم کره غربی در آن زمان توانست بدون اتکاء به قاچاق مواد مخدر عمل کند.
در اوایل سال ۲۰۱۲ آنتونیو کوستا، معاون سابق دبیر کل سازمان ملل متحد و همچنین، رئیس سابق اداره مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمانیافته در مصاحبه مطبوعاتی، که طی آن مراحل اصلی (چهار مرحله) تشکیل اتحادیه بانکها و مافیای مواد مخدر در دوره پس از جنگ را تبیین کرد.
بعقیده او، (مرحله اول) شکل گیری اتحادیه بانکها و مافیای مواد مخدر در سالهای ۶۰- ۷۰ قرن بیستم آغاز شد. آنتونیو کوستا نوشت: «در آن موقع، گروههای مافیائی نقدینگی بزرگی را در دست داشتند، البته نه آنقدر بزرگ که امروز دارند، بلکه از آن لحاظ که گروههای جنایتکاران بین المللی به مقیاس امروزی بدست نیاورده بودند. این مسئله اساسا به گروههای ایتالیائی، آمریکای شمالی و یکسری گروه بندیهای دیگر مربوط میشود، که در آنها تعداد معدودی از عناصر جنایتکار جمع شده بودند».
مرحله دوم، بعقیده آ. کوستا، از اواخر دهه ۷۰ تا اوایل سالهای ۸۰ آغاز گردید: «پس از آنکه همزمان با باز شدن رو به توسعه مرزها، گسترش ارتباطات و بازرگانی در اواخر سالهای ۷۰ و اوایل سالهای ۸۰ جرایم سازمانیافته در خارج از ایتالیا نیز ریشه دوانید، استفاده از نظام بانکی برای نقل و انتقال حسابهای بانکی و حرکت پول در سراسر جهان شروع شد».
تأکید میکنم، در آن زمان، وقتیکه در آمریکا (پس از انحلال نظام پولی برتون وودز)، ماشین «چاپ» پول با ظرفیت کامل کار می کرد، آزادسازی جهانی حرکت پول (رفع موانع جابجائی فرامرزی سرمایه در بسیاری از کشورهای غربی)، بازار مالی جهانی بسرعت توسعه یافت، تشکیل مناطق پیرامونی در نقاط مختلف جهان اتفاق افتاد. «خروج» دولتها از اقتصاد («تاچریسم» در انگلیس، «ریگانومیک» در آمریکا) شروع شد. همه اینها تسهیلاتی برای جرایم سازمانیافته (از جمله برای کارتلهای مواد مخدر) فراهم آوردند تا شبکه مالی جهانی خود را تشکیل بدهند.
مرحله سوم را آ. کوستا با تشکیل نظام اقتصاد بین المللی توسط کشورهای توسعه یافته برای پیشگیری از شستن پولهای کثیف مرتبط می داند. ابعاد چنین پولشوئی ثبات داخلی کشورهای غربی را تهدید می کرد. تشکیل نهاد جدید- گروه بررسی اقدامات مالی برای مبارزه با پولشوئی (Financial Action task Force) اهمیت خاص این مسئله را نشان می داد. آ. کوستا تأکید می کند، که در این زمان موفقیتهای مشهودی در امر مبارزه با پولشوئی مافیای مواد مخدر بدست آمد. او می نویسد: «گروه بررسی اقدامات مالی برای مبارزه با پولشوئی با استفاده از اختیارات خاصی که داشت، به اقدامات جدی دست زد… در نتیجه، شستن پولهای جنایی از طریق نظام بانکی تا حدود محسوسی کاهش یافت». این مرحله از طرح آ. کوستا سالهای ۹۰ سده بیستم را در بر می گیرد.
واقعیت این است که من نمی توانم موافق آن باشم که سالهای ۹۰ دوره حمله موفقیت آمیز به مافیای جهانی بود. البته، موفقیتهای محدودی بدست آمد؛ بسیاری از کشورهای واقع در منطقه «میلیاردرهای طلائی» (کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه)، واقعا هم در سالهای ۱۹۹۰ قوانینی برای مبارزه با پولشوئی وضع کردند. «شستن» پولهای مواد مخدر در برخی از کشورهای غربی با کاهش واقعی مواجه شد، اما بموازات آن، مراکز «پولشوئی» به کشورهای جهان سوم انتقال یافت، پیرامونی های جدید پدید آمدند و حاکمیتهای جدید در کشورهای سابقا سوسیالیستی، نظام دولتی نظارت بر جریان مالی داخلی و بین المللی را بسرعت ملغاء کردند.
نباید از یاد برد، که سالهای ۱۹۹۰ اوج باصطلاح «جهانی سازی» بود. آزادسازی کامل روابط بازرگانی و مالی کشورها و باز کردن مرزهای خود به روی کالاها، پول، اطلاعات و مردم در پشت این کلمه پنهان شده بودند. تأسیس سازمان تجارت جهانی در سال ۱۹۹۵ که از حق برچیدن کامل مرز بین کشورها برخوردار شد، مهمترین مرحله جهانی سازی بود. آیا می خواهید بدانید پیامدهای این جهانی سازی چه بود؟ افسران اینترپل پاسخ کوتاهی می دهند: «هر آنچه که برای تجارت آزاد خوب است، همان نیز برای جنایتکاران مناسب است». م. گلنی، کارشناس جرایم سازمانیافته در کتاب خود تحت عنوان «خداوندان در سایه: جهان را چه کسانی اداره می کنند»، سعی می کند مفهوم اصلی آن را روشن سازد: بازار مشترک جهانی، جنایتکاران را بطور باور نکردنی تقویت کرد. او می نویسد: در پایان سالهای ۸۰، غرب آزادسازی بازار مالی خود را شروع کرد… یکی از اختیارات اصلی دولتهای ملی، یعنی نظارت مستقل بر جریان ورود و خروج پول لغو گردید. شاید، شرکتها رابطه سمبولیک خود را با این یا آن کشور حفظ کردند، و در دفاتر مرکزی آنها را در مکان مورد علاقه شان نشاندند، اما آنها سعی کردند در هر جا که فقط منافعشان تأمین می شد، حضور داشته باشند و ریشه بزنند. بدین ترتیب، جهانی سازی با تمام سرعت پیش رفت. جنایتکاران مخفی جهانی مجالس جشن و سرور بر پا کردند… پیوند ناگسستنی رشد سریع جرایم سازمانیافته… با جهانی سازی تحکیم یافت، چرا که درست در اینجا، در مخازن بزرگ نظام بانکی بین المللی، نقدینه شرکتهای بزرگ جهانی و جرایم سازمانیافته با هم مخلوط شدند.
و اما یک حقیقت بسیار مهم دیگر. م. گلنی می نویسد: «زمانیکه بازار آمریکائی کوکائین به نقطه اشباع رسید، اتحاد شوروی ویران شد، و سقوط آن بمنزله مائده آسمانی برای کارتلهای کلمبیائی بود. ناگهان فرصتهائی برای شکوفائی بازار اروپائی فراهم آمد و راههای تغذیه آن باز شد».
آخرین مرحله ادغام
مرحله چهارم ادغام بانکها و کارتلهای مواد مخدر تقریبا ده سال پیش آغاز شد، تقویت رو به رشد و خطرناک اتحاد بانکها و کارتلهای مواد مخدر در مقیاس جهانی مشخصه آن بود، و موفقیتهای دولتهای ملی و سازمانهای بین المللی در مبارزه با شستن پولهای کثیف به هیچ کاهش یافت. آ. کوستا می نویسد: «پس از سپری شدن چند سال (سالهای ۲۰۰۲- ۲۰۰۳)، موج اول بحران شروع شد و نظام بانکی، که در نتیجه جهانی سازی گسترش فوق العاده ای یافته بود، مجددا زیر نفوذ عناصر جنایتکار قرار گرفت. نطارت بر پولشوئی، که در سالهای ۹۰ در اروپا و آمریکای شمالی بطور مؤثر اعمال می شد، بخاطر حوزه قضائی مناطق پیرامونی، که عقب مانده تر بود، تا میزان قابل ملاحظه ای تضعیف گردید. و این آغازی بود بر نفوذ چرخه جدید پولهای کثیف». در ادامه، آ. کوستا بانک آمریکائی واکویا (Vakuya) را، که در یک دوره سه ساله موفق شد مبلغ تقریبا ۴۰۰ میلیارد دلار بشوید، بعنوان مثال ذکر می کند. بحران جهانی مالی، همانطور که آ. کوستا تأکید می کند، به تثبیت هر چه بیشتر بانکها و کارتلهای مواد مخدر منجر گردید. او در ادامه می نویسد: «بحران مالی سال ۲۰۰۸ بخش بانکداری همه ماورای آنتلانتیک را تحت تأثیر قرار داد. عدم نقدینگی توأم با بحران بانکی، عدم تمایل بانکها برای دادن وام به همدیگر و غیره، فرصتهای طلائی برای آن ساختارهای جنائی آماده ساخت، که بحساب پولهای نشسته در طول سالهای قبل از طریق نظام بانکی، قدرت عظیم مالی کسب کرده بودند. نیاز بخش بانکداری به پول نقد و نقدینگی جرایم سازمانیافته در سالهای ۲۰۰۸- ۲۰۱۱، امکانات فوق العاده مساعدی را برای نفوذ جنایتکاران سازمانیافته به بخش بانکداری فراهم آورد».
هنگام سخن گفتن از ادغام کارتلهای مواد مخدر با بانکها، باید تأکید نمود، که این یک فرایند متقابل است. بانکهای بزرگ جهانی در بدر بدنبال پولهای مواد مخدر در سراسر جهان می گردند، برای شستن پولهای «کثیف» و انتقال آنها به بخش «سفید» اقتصاد، «خدمات» خود را به سلاطین مواد مخدر پیشنهاد می کنند. کارتلهای مواد مخدر نیز بخش بانکداری را بمثابه یک اولویت سرمایه گذاری در تدوین و اجرای سیاست سرمایه گذاری خود تلقی می کنند. ما پیشتر از کارتل گروههای مواد مخدر کالی کلمبیا بعنوان مثال نام بردیم. میشا گلنی (میشا، اسم مصغر میخائیل و میشل است. م.) در باره این گروهها می نویسد: «بانکها اولین عرصه ای بودند که کارتل کالی تصمیم گرفت در آن سرمایه گذاری کند. در سال ۱۹۷۴ این کارتل، بانک خصوصی خود، «بانک زحمتکشان» را تأسیس کرد و سهام بانکهای در ارتباط تنگاتنگ با بانکهای نیویورک و میامی، از جمله در مانوفاکتور هانوفر و چیس مانهتن را در سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی خریدرای کرد.
World drug mafia and banks
من تمام زندگی الان بر اساس شخصیت مافیا و بخصوص پدر خوانده آلپاچینو در جریانه…
سلام
خیلی باحال بود مرسی
بسیار عالی بود
انعکاس چنین مواردی برای کسانی که دنبال میکنند چگونگی تولید و توزیع مواد مخدر بسیار مفید است بهتر است بدانیم مساله مواد مخدر مورد سیاسی اقتصادی جهانیست و معادلات سیاسی واقتصادی را رقم میزند
لطفآ اسم کتابی رو که خواندی بگو. {{ آلام هیتلر }}
کتاب مافیا قدم اول
عالی بود.
خیلی ممنون از مطلب مفیدت خیلی برای من جالبه که راجب مافیاها چیزی بخونم
من عاشق مافیا هستم.
Mersi ali bod
سلام میخواستم بپرسم خوانوادهی کورلئونه از روستای کورلئونه در سیسیل واقع در ایتالیا وجود داشته و اصلی ترین شهر مافیایی در آمریکا کوباست یا نوادا یا نیویورک؟ممنون اگر سریع جواب بدی
سلام
راستش مطمئن نمی‌تونم نظر بدم از این بابت صرفا طبق دانشم بتونم کمک میکنم
بله همچین خانواده‌ای وجود داشته و همچین روستایی بنام روستای کورلئونه یا Corleone هم وجود داره و الان جزو اماکن توریستی پالرمو / سیسیل هست. در مورد مافیای الان آمریکا تحقیقی که بتونم مطمئن نظر بدم نکردم پس ترجیحا نظر نمیدم. ببخشید بابت تاخیر در پاسخگویی :)
دستت درد عالی بود ممنون
آقای حبیبی سعی کنید بیشتر از این وارد جزییات نشوید. همانطور که مطلع هستید این یک هشداره.
به دنبال فانتزی باشید. اینجور تحقیقات شما پیگرد جالبی ندارد
ممنون خیلی خوب توضیح داده بودین…
ممنون، عالی و آموزنده و مختصر و مفید بود
خیلی عالی بود ممنون
سلام شما میدونید چطور میشه از خانواده مافیا جدا شد و قوانینش چیه؟
سلام، نه والا اطلاعی ندارم
سلام.یه سوال داشتم در حال حاضر قدرتمند ترین مافیا مربوط به مافیای کدوم کشوره؟
سلام
متاسفانه در حال حاضر نمی دونم ولی یه گروهی هست از ثروتمندان دنیا که نشست غیرعلنی دارن و خبرنگارا جمع میشن ولی همه اعضا معلوم نیستن که کین و تقریبا دارن اقتصاد دنیا رو میچرخونن، امسال نشستشون تو ایتالیا بود.
مطلب خیلی خوبی بود . من شنیدم مافیا اصطلاحاتی به نام پدرخوانده یا پسرخوانده داشته اند. ممنون میشم که در صورت امکان معنی و مفهوم اونها رو بگید.
با تشکر فراوان
ببخشید دیر جواب میدم مدتی بود فعال نبودم، متاسفانه جوبا سوالتون رو هم نمی‌دونم.
کشور های دیگه مافیا ندارند؟
چرا قطعا اکثر جاهای دنیا هست فقط اسامی فرق داره