by برای اینکه جنگل پاییزی رو از دست ندیم رفتیم سمت جنگل راش (روستای سنگده)، همونجور که از اسمش پیداست این جنگل منبع بزرگی از درخت‌های راش هست که توضیح می‌دم چه درختی هست، جنگل راش تو منطقه سنگده تو جاده فیروزکوه حوالی پل سفید واقع شده.
فاصلش تقریبا تا تهران ۲۳۰ کیلومتره یا همون ۳ ساعت و نیمه، البته تا خود سنگده این فاصله‌ست بعد از اون تقریبا یه ساعت تا دو ساعت فاصله دارید تا خود جنگل راش، جاده‌ش تا دم ورودی جنگل آسفالته و بعدش میشه خاکی ( البته به خاطر بارون فراوون بیشتر سنگیه تا خاکی ) ، تورها تا سنگده با سواری خودشون میارن و بعد از اونجا سوار نیسانتون می‌کنن باید یه ساعت ایستاده تا دم ورودیش برید که طبق چیزی که می‌دیدم واقعا سخته با تکون‌های شدید نیسان‌ها و هوای سردش، ما با ۲۰۶ آروم رفتیم چون مه بود و مشکلی هم پیش نیومد، تنها مشکل اینه که از بعد از ورودی جنگل دیگه تابلوی درست حسابی نیست، به دو راهی‌های مختلف می‌افتید که دست به دامن گوگل‌مپس می‌شید برای پیدا کردن مسیر.
جنگل هم یه چشمه داره ( که اکثر تورها اونجا توقف می‌کنن بعد میرن)، یه آبشار ( که دورترین مسیر داخل جنگله و ۲،۳ ساعتی راه هست از دم ورودی) و خود جنگل که اونم ۱ ساعت از دم ورودی حداقل راه داره، قبل از اینکه برید بدونید اونجا ارتفاع می‌گیرید و هوا خیلی سرده مخصوصا تو پاییز و زمستون، ما آب و هوا رو چک کردیم دیدم قراره بعد از ظهر بارون بیاد با این ریسک رفتیم و با بارون ریز شبیه شبنم برخورد کردیم و مشکلی پیش نیومد ولی روز بارونی و برفی ریسک نکنید برای رفتن، قبل از حرکتم حتما نقطه آخرش رو پین کنید رو نقشه که گم نکنید. بهتره غذای سرد هم با خودتون ببرید، سنگده رستوران داشت ولی بعدش چیزی ندیدم، سرویس بهداشتی هم ندیدیم تو جنگل.
عکس‌ها رو در ادامه می‌فرستم که بدونید ارزشش رو داره.
درخت راش از ویکی پدیا :
درخت راش در جلگه تقریباً نایاب ولی در بلندی‌های کوهستانها فراوان می‌باشد. در گیلان و مازندران در ارتفاع بیش از دو هزار متر از سطح دریا جنگلهای خالص آن یافت می‌شود. راش درختی است سایه پسند و از این رو دارای شاخ و برگ فراوان می‌باشد. نهال جوان آن از سرمای شدید زود آسیب می‌بیند و بویژه سرمای بهاره برگهای آن را نابود می‌سازد، گرمای زیاد نیز برای آن زیانبخش است . در نقاط سرد خوب رشد نمی‌کند ولی در جاهای گرم تا اندازه‌ای بهتر جست می‌دهد. درخت راش دارای ریشه‌های سطحی است و برای جنگلهای خاکهای کم ژرفا و آهکی مناسب می‌باشد. در جنگلهای انبوه از شصت تا هشتاد سالگی ولی در فضای باز از ۴۰ تا ۵۰ سالگی بار می‌دهد. در خاکهای خوب هر ۵ یا ۶ سال یکبار و در آب و هوای ناسازگار هر ۱۵ سال یکبار میوه فراوان می‌دهد. میوه اش ۵ تا ۷٪ روغن دارد. ارتفاع آن خیلی زیاد می‌شود و به ۳۵ متر و قطرش به یک متر و نیم می‌رسد. عمر آن ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال می‌باشد. چوب آن برای ساختن در و پنجره و تراورس راه آهن و میز و صندلی و مبل و صندوق و غیره بکار می‌رود و مصرف آن بیش از دیگر چوبها است . از سلولز آن پارچه‌های ابریشمی لطیف و خوب تهیه می‌شود. زغال و هیزم آن نیز مرغوب است .
