سفر رینه

رینه یکی از شهرای استان مازندرانه که زیر مجموعه‌ی آمل بخش لاریجان هست. رینه رو اگر شنیده باشید به دلیل داشتن چشمه‌های آب گرم طبیعی فراوان معروفه و خیلی از پزشک‌ها به بیماراشون تجویز می‌کنن برای تسکین دردهاشون چند وقت یه بار به اینجا سر بزنن. از نظر جغرافیایی نزدیکترین شهر به قله دماونده پس یعنی تو دل کوه دماونده و چشمه‌های آب گرم هم یک راست از دل کوه دارن تغذیه میشن.

مسیر تهران به رینه :

برای رفتن به رینه از دل تهران تقریبا ۲ ساعت راه دارید ولی بسته به بودن و نبودن ترافیک و وسیله شخصی شما بین ۱ ساعت و نیم تا ۳ ساعت متغیره این عدد. مسیره تهران به رینه به این صورته که از شرق تهران اتوبان بابایی وارد جاده پردیس به سمت رودهن می‌شید، به رودهن می‌رسید و داخل شهر میرید و از داخل شهر جاده هراز رو به سمت آمل پشت سر میزارید، بعد اینکه پلور رو هم گذروندید یواش یواش به تابلوهای آب گرم لاریجان می‌رسید که این نوید بخش رسیدن شما به مقصده.

از نظرم تایمی در مسافرت ما به این صورت بود :

۱۱:۱۰ دقیقه قلهک

۱۲:۳۰ امام زاده هاشم ( واقع در جاده هراز )

۱۳:۳۰ رینه

همونطور که می‌بینید تقریبا ۲ ساعت راه بودش.

هتل‌های رینه :

مثل همیشه اول تو اینترنت سرچ کردم که اطلاعاتی در مورد شهر رینه بدست بیارم که اتفاقی با سایت e-room.ir آشنا شدم که خودش یه سری عکس از هتل پاسارگاد لاریجان واقع در رینه گذاشته بود که نشون می‌داد هتل تمیزی هست و چند تخته هم داره و از همه مهمتر حوضچه‌های جکوزی آب‌گرم طبیعی تو خودش داره. که تماس گرفتیم و یه ۵ تخته رزرو کردیم به قیمت ۲۱۵ هزارتومن شبی. بعد که رفتیم متوجه شدیم یه ۴ تخته بهمون دادن ولی پول ۵ تخت رو گرفتن که پرسیدیم گفتن نه منظور از تخت اضافی نفر اضافی هست که ۴۵ تومن هم باید بیشتر بدید و تخت نمی‌دیم بلکه لحاف و پتو می‌دیم. رفتیم اتاق رو دیدیم، طبقه منفی ۱ بود منظره طبیعتا نداشت، اتاق هنوز تمیز نشده بود و از همه بدتر حوضچه جکوزی آب گرمی که عکسش رو گذاشته بودن تو اتاق نبود بلکه یه طبقه پایینتر بود و اون تو هم دوش حموم یا آویز هم نداشت و درهاش هم باز بود که واقعا رضایت بخش نبود از این بابت، با صحبتی که شد متصدی هتل که پیرمرد شمالی مهربونی بود حاضر شد بدون هیچ کم و کاستی پول رو برگردونه که واقعا جای تشکر داشت.

بعد گشت گذار بیشتر به متل تهرانی رسیدیم که آخر رینه تو یه سر پایینی قرار داره. اونجا رو چک کردیم یک سوییت ۲ تخته گرفتیم ازشون حدودا همین ۲۵۰ تومن ( هتل قبلی با اضافه کردن نفر اضافی و حق سرویس و … نزدیک ۳۰۰ می‌شد).

انتخاب این متل چند دلیل داشت :

– نمای زیباتر به دره و شهر و کوه دماوند

– حوضچه اختصاصی آب گرم در اتاق بدون محدودیت پر کردن ( هتل قبلی روزی نهایت دو بار بیشتر پر و خالی نمی‌تونستیم بکنیم )

– توالت فرنگی و سرویس‌های تمیز

– داشتن بالکن و منقل برای درست کردن غذاهای ذغالی مثل جوجه کباب

به هر حال اینجا رو گرفتیم فقط دقت کنید که اکثر هتل‌های اینجا به دلیل داشتن آب گرم چه اختصاصی در اتاق چه در خود هتل قیمت‌هاشون بالای شبی ۲۰۰ هزارتومن هست و ما که متل هم بودیم شناسنامه حتما می‌خواست و ندیدم خونه اجاره‌ای هم داشته باشه، و از اونجایی که گاز کشی هم نشده از گاز کپسولی استفاده می‌کنن پس احتمالا پاییز و زمستون‌های سرد و سختی دارن لباس خوب بپوشید و پتو هم همراتون اضافه بیارید.

در مورد شهر رینه :

رینه واقعا هیچ چیز خاصی بجز آب گرم طبیعی نداشت، وقتی وارد شهر می‌شد یه خیابون کوچیک می‌بینید که کل مغازه‌ها همونجا هستن که بیشتر مغازه‌ها یا قصابی یا رستوران یا بقالی هستن، مردم این شهر علاقه‌ی خاصی به گوشت قرمز دارن، توی شهر یا بوی گوگرد آب گرم به مشامتون میرسه یا بوی کباب انواع گوشت. گوشت اینجا کیلویی ۲۸ تومنه و مثلا کباب شیشلیک سیخی تقریبا ۶ تومنه. می‌تونید گوشت هم بگیرید ازشون و بدید خودشون بپزن ( کاری که یه بار ما کردیم و پشیمون شدیم چون مشتری داشت مغز پخت نکرد حواستون باشه ) و خب قیمتاش نسبت به تهران که فک کنم گوشت کیلویی نزدیک ۴۰ تومن باشه خیلی بهتره.

البته تو بازار یه سری مواد لبنی مثل سرشیر هم می‌بینید که تعریف چندانی نداره ولی عسل‌های گَوَن و آویشن که گرفتیم خوب بودن. فک کنم نزدیک ۴۵-۵۰ شد یه بسته عسل.

اگه بخواید فقط از آب گرم استفاده کنید می‌تونید یه روزه بیاد. حمومای عمومی اینجا تقریبا از نفری ۱۰ تومن شروع میشه و می‌تونم تضمین بدم بیشتر از یه ربع نیم ساعت نمی‌تونید تو آب گرمش دووم بیارید ( اگه آب سرد بهش خیلی اضافه نکنن ) پس می‌تونید خیلی به صرفه‌تر بیاید و برید، همونجوری که ما جمعه رفتیم شهر پر بود از مینی‌بوس‌های مسافرتی که از آمل و بابل و تهران اومده بودن فقط واسه اینکه سرنشیناشون ۱-۲ ساعت برن حوضچه آب گرم و بعد برگردن.

آب و هوا و تاریخ رینه :

از نظر آب و هوایی ما که الان وسط چله‌ی تابستون رفتیم هوا تقریبا ۲۰ درجه بود ساعت ۸ شب و طبیعتا تا ۱۵ درجه هم تا ۳-۴ صبح می‌رسید درحالی که همین الان تهران ۳۸ درجه‌ست. صبح مه آنچنانی نبود ولی دره پر از مه بود و بادهای شدیدی عصر میومد تقریبا، پس احتمال قوی پاییز و زمستون برفی و یخبندون و سوزناکی داره و باتوجه به جاده کوچیکش و پارکینگ متوسطش حواستون باشه زنجیرچرخ بیارید و زود بیاید که جای پارک خوب گیرتون بیاد چون نمیزارن تو خیابون پارک کنید باید برید آخر خیابون یه سطح زمین نسبتا بزرگیه اونجا باید پارک کنید.

از لحاظ تاریخی تاریخ آنچنانی نداره همش وابسته به کوه دماوند و اسطوره‌هاشه اگه اونم باشه، یه مدتی هم پادگان نظامی بوده قسمت غریبش که الان نیست و زمیناش شده پاتوق ویلاسازها. در مورد قیمت خونه اونجوری که به ما گفتن اونجاهایی که ماشین می‌تونه رفت و آمد داشته باشه از متری ۵-۶ میلیون به بالا شروع میشه! و اونجاهایی که دسترسی ماشین نباشه از متری ۸۰۰ شاید پایینتر! که جفت قیمت‌ها خیلی غیرقابل باورن ولی متاسفانه ظاهرا واقعیت دارن و خریدارشونم به همچنین!

تو ویکی‌پدیای رینه زده بود که یک سری محصولات میوه‌ای هم دارن ولی ما از همون ۱-۲ تا مغازه میوه‌فروشیش خرید کردیم خیلی محصولات گرونی داشت ( مثلا هلو کیلویی ۸ تومن! ) و با پرس و جو فهمیدیم اصلا واسه اینجا نیست از آمل و بابل اوردن و اکثر چیزایی که اینجا داره فروش میره حتا صنایع دستی هم از اونور یا تهران میاد!

بالای شهرم بجز مسجد یک امامزاده محمد طاهر هم هست که مذهبی‌ها به اونجا سر میزنن جزو جاذبه‌های توریستی به هرحال حساب میشه.

ایرانسل و رایتل تقریبا اصلا آنتن ندارن، ایرانسل یه خط میرفت میومد اونجایی که ما بودیم، همراه اولم ۳ خط داشت که جواب میداد ولی انتظار دیتای اینترنت نداشته باشید. دسترسی به اینترنت تقریبا غیرممکنه ۲-۳ تا وایرلس قفل‌دار گیر اوردم که واسه هتل‌ها بود و طبیعتا کافی‌نت هم که نبود مثل خیلی چیزا از جمله بانک و عابربانک و حتا داروخانه.

رینه از جهت کوه نوردی هم معروفه چون کسایی که می‌خوان از یال جنوبی کوه دماوند به قله دماوند برسن مجبورن بیان رینه و یه مسافتی رو از جاده بخصوصی طی کنن به سمت پلور که به راه صعود برسن در ارتفاع تقریبا ۲۲۰۰ متری.

تایم برگشت ما در روز جمعه که ترافیکم هست به این صورت بود :

۱۶:۴۵ حرکت از رینه ( از جاده‌ای که مستقیم به پلور می‌خوره اومدیم نه از هراز به دلیل ترافیک جاده هراز )

۱۷:۱۰ پایگاه کوهنوردی دماوند در رینه

۱۷:۳۰ پلور

۱۸:۴۵ اول بابایی در تهران

و نزدیکای ۲۰ منزل در غرب تهران

این هم از سفرنامه رینه اُمیدوارم تونسته باشم به کسایی که علاقه دارن به این شهر سر بزنن با توجه به محتوای اطلاعاتی کم راجع به این شهر در اینترنت کمکی کرده باشم :)
داستان مابقی سفرهام رو از اینجا می‌تونید ببینید.