فاحشه، فاحشه بدنیا نیامد، ما فاحشه‌اش کردیم

چند وقتی بود می‌خواستم یه مطلبی بنویسم از یکی از درد های این جامعه نمی‌شد ،شاید نمی خواستم نمی دونم.

ولی دیشب اتفاقی افتاد که تحریکم کرد این مطلبُ رو بنویسم.

فاحشه‌ها رو همه دیدن، کنار خیابون منتظر ماشین، شاید منتظر یک سر پناه، شاید منتظر در آوردن خرجی، ولی همه می‌بینیم بی‌تفاوت از کنارشون رد می‌شیم ،شاید یه سری یه تیکه بندازن بهش شاید یه سری پیشنهاد بدن، شاید یه سری فحش بدن بهشون از تو ماشین و شاید‌های دیگه.

ولی همه مثل همیشه ظاهر بینن، نمی‌خوام دفاع کنم از کاری که می‌کنند، ناراحتم از کاری که می‌کنن، دلگیرم، دیشب تو فیس بوک داشتم یه چرخی می زدم اتفاقی یه پروفایل دیدم که واسه یکی از همین فاحشه‌ها بود ،باورم نمیشد تو فیس بوکم باشند به قصد درآمدزایی، یه زمانی تو جامعه مجازی‌هایی مثل یاهو ۳۶۰ زیاد بودن گَه گُدار جاهای دیگه هم رد پاشون رو می‌دیدم ولی به مراتب تو یاهو ۳۶۰ بیشتر بودن، وقتی تو فیس بوک پروفایلش رو دیدم نوشته‌هایی که به عنوان “درباره‌ی من” نوشته بود خنده‌دار بود واسم، به قولی تجارت ایرانسلی بود! مثل بقیه پروفایل‌های مجازی فاحشه‌ها زده بود مثلا یک شارژ ۵ تومنی برام بفرستید با شمارتون من تماس می‌گیرم باهاتون قرار می‌زارم و… خندیدم سری تکون دادم خواستم ببندم دیدم کل لیست دوستاش همه همینکار رو می‌کنن، باورم نمیشه یکی ۲ تا نبودن خیلی بودن اصلا باورم نمی‌شد تو فیس بوک همچین موجی اومده باشه که همه ی اون پروفایل‌هایی که یه زمانی تو ۳۶۰ بود به فیس بوک اومده باشه.

میدونی اولش می خندی به چیزایی که نوشتن به کامنت‌هایی که امسال منِ مذکر زیر عکس‌هاشون گذاشتن، پیشنهادهاشون، حرف‌هاشون، یا حتا کامنت‌های دخترایی که واسه رونق کاسبی خودشون کامنت گذاشتن!

اول می خندی ولی بعد ناراحت میشی، حداقل من اینجوری بودم، خیلی ناراحت شدم، واقعا تاسف برانگیز بود.

اینکه میبینی یک سری از زن‌های کشورت بخاطر صرفا نیاز مالی دست به تن‌فروشی می‌زنند و خیلی علنی مثل یک تجارت خودشون رو به نمایش عموم می‌زارن، ناراحت می‌شم وقتی می‌بینم همه بی‌تفاوت رد می‌شن یا پیشنهاد میدن یا مسخره می‌کنند می‌رند.

چون این دختر اگه وضع مالیش خوب بود شاید الان همکلاسی خودمون تو دانشگاه بود شاید الان شغل آبرومندی داشت شاید الان سر زندگیش بود ،قبول دارم زندگی هر کسی دست خودشه ،خودش می‌تونه مسیر زندگیش رو عوض کنه، ولی اینم قبول دارم که می‌تونستند/می‌تونند این‌ها رو به زندگی خودشون برگردوند ولی نکردند/نمی‌کنند.

قبول دارم نرخ تورم بالاست قبول دارم خیلی‌هاتون عقیده دارید دولت نتونسته جوون‌هارو اونجوری که باید پشتیبانی بشن پشتیبانی کنه که به این روز نیفتن، قبول دارم که می تونسته بره سالم جایی کار کنه با حقوق کم و … ولی اینم قبول دارم که دولت نصف ماجراست، نصف ماجرا ماییم، ما آدم‌هایی که دلمون داره از سنگ میشه، مایی که به بی‌تفاوتی داریم عادت می‌کنیم، مایی که به سمت جماعت «به ما چه؟» داریم حرکت می‌کنیم، مایی که نفع خودمون فقط واسمون مهم شده مایی که ….

قطعا اون دختر فامیل داشته، دوست داشته، آشنا داشته، هر چند کم هرچند بی‌بضاعت ولی می‌تونستد اگه متحدشند، اگه ارزش قائل می‌شدن، اگه انسانیت توشون زنده بود دست به دست هم بدن نزارند این دختر از مسیر زندگیش دور شه، قبول دارم کوتاهی خودمون در میونه، قبول دارم که ما اون دختر رو فاحشه کردیم و حالا نگاهشون می‌کنیم و پوزخند می‌زنیم.

البته درسته یه سری دخترا هم از خونه فرار می کنن به دلیل مشکلات خانوادگی و … بعد به این راه کشیده می‌شند ولی باز هم پای خودمون در میون بوده، چه از خانواده‌ش چه از اولین غریبه ای که جلو راهش سبز شده.

گفتن این حرفا دردی از این مشکل دوا نمی کنه شاید می‌گم که فقط خالی شم شاید می‌گم که مسخرشون نکنید، نمی‌دونم،ولی دیدم خیلی از همین فاحشه ها که اعتقاداتِ خودشون رو دارند حتا قوی تر از اونی که ادعا به دینیش میشه.

دیدم فاحشه‌هایی که تو همون یاهو ۳۶۰ قدیم موقع محرم رو پروفایلشون می‌زدند:

این ماه ماه امام حسینِ،من چیزی نمیگم خودتون خجالت بکشید

دیدم فاحشه‌ای که ماه رمضونا روزه می‌گرفت بعد از افطار به تن فروشی رو می‌بردن.

دیدم و این فریاد ها تو گلوم گیرکرده.

روزگار خشنی شده، این مردم انگار اون مردم صمیمی مهمون نواز نیستند، هرکی تو رو برای کاری می‌خواد برای سوئ استفاده ازت، دلگیرم از این مردم، حتا از خودم.

قربون صدقه‌های الکی، وانمود کردن به لذت خوابیدن در آغوشِ دیگران، قهقه های الکی … بازیگرای خوبی هستن ولی در ژانر درام غمناک، خیلی هم غمناک …

بابک حبیبی ۲۰/۳/۹۰